در هر سیستم تولید، هزینه تولید واحد از رابطه بین هزینه های ثابت صنعت و هزینه های متغیر مربوطه بدست می آید که می توان آن را به هر واحد تولید خاص اختصاص داد. در صورتی که مقیاس تولید به طور قابل توجهی بزرگ باشد، انتظار می رود هزینه هر واحد تولید شده از لحاظ اقتصادی پایین تر باشد. علاوه بر این تولید در مقیاس بالا شرایط را برای سرمایه گذاری بیشتر تولیدکنندگان فراهم می کند. بنابراین، قابل توجیه است که هر گونه سیاستی جهت افزایش مصرف کالاهای محلی نه تنها باعث افزایش بهره‌وری ظرفیت تولید می‌شود، بلکه به طور متوسط هزینه های تولید برای صنایع محلی را نیز کاهش می دهدباشد این تغییرات قیمت رخ نمی دهد و ثبات قیمت در کالاها امکان پذیر خواهد بود.

ذخایر ارز خارجی را برای حمایت از موقعیت تراز پرداخت کشور تسهیل می کند.